Büyük kulüpler taraftar parasına bağımlı olmaktan bıkmış görünüyor, onları kim suçlayabilir ki? Genç işçi sınıfı ile alt orta sınıf adamlar, karmaşık ve çoğunlukla sıkıntı yaratan bir dizi sorunu da beraberlerinde getiriyorlar; teknik direktörler ve başkanlar bu insanların ellerindeki şansı teptiklerini söyleyecek olurlarsa hiç te haksız olmazlar. Üstelik yeni hedef kitle olan orta sınıf yalnızca sahada uslu durmakla kalmayacak, daha çok para da ödeyecektir.
Bu tez, sorumluluk, adalet ve futbol kulüplerinin kendi şehirleri, mahalleri için merkezi bir rol oynayıp oynamaması gerektiği hakkındaki esaslı noktayı gözden kaçırıyor. Fakat bunu bir kenara koysak bile, mantıkta ölümcül bir hata yapılıyor gibi geliyor bana. Büyük futbol stadyumlarında yaşanan keyif kısmen, başkalarını taşımakla başkalarına sırtını dayamanın bir karışımıdır, çünkü koltuksuz tribünlerde dikilmeyen seyirciler, gerekli atmosferi yaratmak için ötekilere muhtaçtır ve bu atmosfer futbolun bel kemiğidir. Koltuksuz tribünler kulüpler açısından en az oyuncular kadar önemlidir; bunun sebebi yalnızca, buradaki taraftarların güçlü tezahuratta bulunması veya kulübe büyük paralar kazandırması değil (bunlar da önemsiz değilse ama), onlar olmasa hiç kimsenin maça gitme zahmetine katlanmayacak olmasıdır.
Düşünsenize, bütün stadyum özel localarla dolu olursa, kim loca için para öder ki? Kulüp, bu locaları, yanında bedava atmosfer sağlandığı zihniyetiyle sattı, dolayısıyla localar en az futbolcular kadar para kazandırır oldu. Peki şimdi tezahüratı kim yapacak? Orta sınıf banliyö çocukları, bunların anne babaları, tezahüratı kendileri yapmak zorunda oldukları zaman da maça gelmek isteyecekler mi? Yoksa kazıklandıklarını mı düşünecekler? Çünkü sonuç olarak kulüp onlara, asıl izlenilmek istenenin yer kazanmak amacıyla kaldırılmış olduğu bir şovun biletlerini satmış oluyor.
Futbolun istediğine karar verdiği seyirci tipi üstüne son bir şey söyleyeceğim: Kulüpler takımın iyi olduğundan, önlerinde kötü bir sezon olmadığından emin olmak zorunda artık, çünkü yeni seyirci başarısızlığa tahammül edemez. Bu insanlar, ligde on birinci sıradayken ve bütün kupa maçlarından elenmişken Martta sizi seyretmeye gelecek türden insanlar değiller. Neden gelsinler ki? Yapacak başka bir sürü şeyleri var.
Bu tez, sorumluluk, adalet ve futbol kulüplerinin kendi şehirleri, mahalleri için merkezi bir rol oynayıp oynamaması gerektiği hakkındaki esaslı noktayı gözden kaçırıyor. Fakat bunu bir kenara koysak bile, mantıkta ölümcül bir hata yapılıyor gibi geliyor bana. Büyük futbol stadyumlarında yaşanan keyif kısmen, başkalarını taşımakla başkalarına sırtını dayamanın bir karışımıdır, çünkü koltuksuz tribünlerde dikilmeyen seyirciler, gerekli atmosferi yaratmak için ötekilere muhtaçtır ve bu atmosfer futbolun bel kemiğidir. Koltuksuz tribünler kulüpler açısından en az oyuncular kadar önemlidir; bunun sebebi yalnızca, buradaki taraftarların güçlü tezahuratta bulunması veya kulübe büyük paralar kazandırması değil (bunlar da önemsiz değilse ama), onlar olmasa hiç kimsenin maça gitme zahmetine katlanmayacak olmasıdır.
Düşünsenize, bütün stadyum özel localarla dolu olursa, kim loca için para öder ki? Kulüp, bu locaları, yanında bedava atmosfer sağlandığı zihniyetiyle sattı, dolayısıyla localar en az futbolcular kadar para kazandırır oldu. Peki şimdi tezahüratı kim yapacak? Orta sınıf banliyö çocukları, bunların anne babaları, tezahüratı kendileri yapmak zorunda oldukları zaman da maça gelmek isteyecekler mi? Yoksa kazıklandıklarını mı düşünecekler? Çünkü sonuç olarak kulüp onlara, asıl izlenilmek istenenin yer kazanmak amacıyla kaldırılmış olduğu bir şovun biletlerini satmış oluyor.
Futbolun istediğine karar verdiği seyirci tipi üstüne son bir şey söyleyeceğim: Kulüpler takımın iyi olduğundan, önlerinde kötü bir sezon olmadığından emin olmak zorunda artık, çünkü yeni seyirci başarısızlığa tahammül edemez. Bu insanlar, ligde on birinci sıradayken ve bütün kupa maçlarından elenmişken Martta sizi seyretmeye gelecek türden insanlar değiller. Neden gelsinler ki? Yapacak başka bir sürü şeyleri var.
